9 juni 2015 Jeroen

Regenachtig Reykjavik

Onze eerste dag in IJsland hadden we te maken met regenachtig weer. Het vliegtuig moest bij de landing door een dikke witte laag bewolking heen.

We kregen bij die afdaling al wel een eerste indruk van het land dat we bezoeken. Het lijkt wel een andere planeet. We zagen zwart vulkaanzand afgewisseld met groen mos. Eindeloze vlakten daarvan, zonder tekenen van beschaving. Het voorspelt veel goeds voor de komende dagen.

De stad Reykjavik is klein en de meeste bezienswaardigheden liggen binnen loopafstand van ons hotel. De grijze lucht en de aanhoudende regen nodigden niet uit om de stad uitgebreid te verkennen, maar we hebben wel een rondje gelopen. Daarbij liepen we onder meer langs de bekende kathedraal in het centrum.

Wie een souvenir zoekt heeft in Reykjavik keuze uit twee thema’s. We vonden een ijsberenwinkel en een puffin(papegaaiduikers)winkel.

Nadat we de huurauto hadden opgehaald, hebben we boodschappen gedaan en bij het steakhouse vlak naast het hotel een hamburger naar binnen gewerkt. Mijn portomonnee huilde van de prijzen die hier gerekend worden, maar het broodje smaakte uitstekend.

In het hotel viel op dat het warme water geothermisch is. Opgewarmd door de warmte van de aarde ruik je de zwavel. Het koude water is zoals in heel IJsland drinkbaar en afkomstig uit natuurlijke bronnen. Het smaakt lekker zuiver.

We hebben de nodige voorbereidingen getroffen zodat we onze reis morgen zuidwaarts kunnen vervolgen.

10 juni 2015 Jeroen

Geysir en Strokkur

Waarschijnlijk het bekendste natuurlijke fenomeen op IJsland is de geiser. Kokend heet water dat vanuit de grond met regelmatige tussenpozen omhoog spuit.

Geysir is de naamgever van alle geisers in de wereld, maar niet meer actief. De ernaast gelegen Strokkur is dat nog wel. Ongeveer elke vijf minuten slingert deze geiser een pluim water de lucht in.

Timing is de sleutel om dit natuurverschijnsel vast te leggen. Vooral omdat het bijna zonder tekenen vooraf gebeurt. Het was buiten ijskoud, dus het viel niet mee voor ons om met verkleumde handen precies op het juiste moment de zo fel begeerde foto te maken.

De warme bronnen zijn tussen de 40 en 80 graden celcius aan de oppervlakte. Er verdampt ook veel water, waardoor er stoom uit de grond komt.

Het water is bovendien glashelder!

10 juni 2015 Jeroen

Gullfoss, de gouden waterval

Gullfoss is een waterval die niemand mag missen bij een bezoek aan IJsland. Het bijzondere aan deze waterval is de gigantische waterverplaatsing van meer dan 100m3 per seconde.

We konden het natuurgeweld van dichtbij bewonderen, waar het donderende geraas van het vallende water overweldigend is.

De Gullfoss heeft als bijnaam de ‘gouden waterval’, omdat er een regenboog kan worden waargenomen als de omstandigheden goed zijn. Uiteraard was ons doel om die mooi vast te leggen. In die opzet zijn we geslaagd.

Het foto’s maken werd bemoeilijkt door de grote hoeveelheid waterdamp die opsteeg. Iets dat we bij meer watervallen hebben gezien. Een tip voor wie op IJsland de watervallen goed wil fotograferen is om voor waterbescherming te zorgen voor de camera. Een zonnekap op de lens bleek een nuttig middel om waterdamp op de lens te verminderen.

16 juni 2015 Jeroen

De zeehondenbaai bij Hvammstangi

We reden 424 kilometer langs de noordkust van IJsland. We deden de stad Akureyri aan, die bekend staat als de ‘hoofdstad van het noorden’. Akureyri heeft voor IJslandse begrippen een groot aantal inwoners: meer dan 17.000. Dit maakt het buiten de regio Reykjavik de grootste stad van IJsland.

Zodra we Akureyri binnenreden viel op dat hier heuse winkelstraten zijn, evenals restaurants, uitgaansgelegenheden, scholen, een bioscoop en een theater. Precies wat je zou verwachten in een gangbare stad, waar er honderden van zijn in Nederland. Op IJsland is dit echter vrij zeldzaam. De meeste dorpjes tellen niet meer dan 100 inwoners. Wat op ons overkomt als een dorpje ter grootte van Urk, zal voor IJslanders aanvoelen als een wereldstad.

In Akureyri liepen we langs het kerkje en door het niet zo indrukwekkende centrum. Er is een botanische tuin, die flora uit de buurt herbergt. Maar aangezien die redelijk beperkt is, waren we daar snel doorheen.

We besloten door te rijden naar onze eindbestemming: een guesthouse in de bergen, op ongeveer 10 minuten rijden van het plaatsje Hvammstangi.

We reden door uitgestrekte groene valleien, met besneeuwde bergtoppen aan weerszijden. We stopten onderweg alleen nog om onze lunch naar binnen te werken, toen we een mooi plekje daarvoor hadden gevonden.

Zeehonden

We hadden nog een hele middag over, toen we bij het guesthouse aankwamen. Deze hebben we besteed met een route langs de kust, langs het Miðfjörður. Hier zouden zich namelijk zeehonden ophouden. En inderdaad! In een beschutte baai, op een vulkanisch eilandje voor de kust, lag een groepje zeehonden lekker te zonnen.

Ze deden meer dan alleen zonnen. Ik zag er twee elkaar een kusje geven. Lief toch?

Eén van de zeehondjes kwam bij ons een kijkje nemen. Hij zwom tot vlak voor de kust, keek even in het rond, blafte een paar keer en dook toen weer onder.

De route langs de kust had nog meer verrassingen in petto. Een aparte vogel (laten we het een IJslandse ‘gog’ noemen) blokkeerde het pad. Voordat we hem aanspoorden om plaats te maken voor onze auto, maakten we van de gelegenheid gebruik om hem op de foto te zetten.

Er is ook een merkwaardige rots bij Miðfjörður te vinden. Als het hoog water is, staat hij deels onder water, maar nu is het vulkanische zandstrand eronder goed te zien. Het leverde weer een fraai plaatje op.

Na de middagbesteding aan het Miðfjörður reden we naar het guesthouse. Voor het eerst waren we oprecht verbaasd over de slaapplaats. Het bleek een witte container te zijn. Wel warm en met bedden en een badkamertje erin. Maar toch. Een container!

Gelukkig rijden we morgen weer door naar Reykjavik.

17 juni 2015 Jeroen

Via Hraunfossar terug naar Reykjavik

Onze reis rond IJsland is bijna ten einde. Nog één dag doorrijden en we zouden weer in Reykjavik zijn, het beginpunt van onze reis. We hebben meer dan 2000 kilometer afgelegd, en alle hoeken van IJsland gezien.

Op weg naar Reykjavik hadden we nog één combinatie watervallen te goed: de Hraunfossar en de Barnafoss. Hraunfossar is geen waterval in de traditionele zin, maar een verzameling kleine ondergrondse stroompjes die onder de gestolde lava door gaat en op één punt in een bredere rivier bij elkaar komt.

Barnafoss ligt een klein stukje stroomopwaarts. Dit is een kleine waterval die in meerdere etappes naar beneden gaat. Hoeveel watervallen we ook gezien hebben, ze blijven fascinerend. En ieder voor zich dankbare foto-objecten.

De omstandigheden waren hier weer goed, dus met de drone hebben we nog een korte vlucht gemaakt, waardoor we wat dichterbij konden komen dan anders mogelijk was geweest.

Nationale Dag in Reykjavik

In Reykjavik aangekomen, zagen we dat de stad in feeststemming was vanwege National Day. De dag waarop herdacht wordt dat IJsland onafhankelijk werd van Denemarken op 17 juni 1944.

Er werd de nodige aandacht aan besteed. In het centrum was het druk met mensen, er was een podium waar optredens verzorgd werden en overal wapperden IJslandse vlaggen. Het is duidelijk dat de IJslanders trots zijn op hun land.

In het centrum van Reykjavik bezochten we de bekendste architectonische objecten van de stad: Harpa (operahuis), de centrale kerk, vikingschip de “Sun Voyager” en de vuurtoren.

In het hotel eindelijk weer een fatsoenlijke kamer, en geen container. Hoewel. De kamer die we kregen, nummer 107, was niet te vinden op de bewegwijzering. Duister. Gelukkig hebben we hem toch gevonden!

Voor het avondeten is er in Reykjavik meer keuze dan elders in het land. We waren niet meer aangewezen op de standaard IJslandse menukaart van vis, lamsvlees of vegetarisch. Door het “walvis en puffin menu”, met inderdaad: walvissteak en papegaaiduikersvlees, werden we niet in de verleiding gebracht. Maar de Chuck Norris grill deed ons even twijfelen. Uiteindelijk kozen we veiligheidshalve voor een pizzeria, om de hoek van het hotel.

18 juni 2015 Jeroen

Into the Volcano

Binnen in de krater van een vulkaan, daar was ik nog nooit geweest. Tot vandaag. Want hier in IJsland is een vulkaan die je van binnen kunt bekijken, de Thrihnukagigur. Vanuit Reykjavik in een half uurtje rijden te bereiken.

Om bij de vulkaan te komen, moesten we bijna een uur lopend afleggen door de lavavelden die door de laatste uitbarsting van de Thrihnukagigur, 4000 jaar geleden, zijn ontstaan.

De omstandigheden waren extreem. Het was zeer mistig waardoor we geen hand voor ogen konden zien. Op verschillende plaatsen lag nog sneeuw waar we doorheen moesten ploegen. En we moesten een stevig stukje klimmen. Het was goed dat we een gids bij ons hadden die de weg door het gebied wist. Anders waren we vrijwel zeker hopeloos verdwaald.

De waterdichte kleding die we bij ons hadden, kwam goed van pas. De vochtigheid was dusdanig dat we anders na een paar minuten al helemaal doorweekt waren geweest.

Eenmaal bij Thrihnukagigur aangekomen, bracht een liftje ons door de schacht naar beneden, naar een diepte van 120 meter de grond in. Deze afdaling duurde 7 minuten. De schacht is aan de top slechts een paar meter breed, het liftje kon er net doorheen en moest zelfs nog een kleine bocht maken.

Het binnenste van de vulkaan, waar de kolkende magma uit werd gespoten, is nu hol. De magma heeft zich na de eruptie teruggetrokken naar elders in de aardkorst. Hierdoor is een soort grot ontstaan binnenin de vulkaan, waar wij ons binnen konden begeven.

De kamer van de krater is enorm. Het vrijheidsbeeld zou er bijvoorbeeld moeiteloos in passen. We kregen ongeveer een half uurtje om door de vulkaan te lopen en onze foto’s te schieten. De stenen binnenin de vulkaan hebben een veelheid aan kleuren.

Terug in het basiskamp kregen we traditionele IJslandse soep te eten. Dat is met lamsvlees, uiteraard. Daarna vingen we de terugreis aan.

Into the Volcano is door de combinatie van de tocht naar vulkaan en de afdaling in de krater, indrukwekkend en zeer aan te raden. Vooral omdat de locatie vlak bij Reykjavik ligt.

19 juni 2015 Jeroen

Brug tussen de continenten

De ongewoon hoge vulkanische activiteit is te wijten aan het feit dat het IJsland precies op het snijvlak van twee continentale platen ligt. Deze platen bewegen langzaam uit elkaar, elk jaar zo’n 2 centimeter. Hier hebben we gedurende ons verblijf op IJsland al vele bewijzen van gezien.

Vlak bij Keflavik ligt een kleine symbolische brug tussen de twee continenten. Je kunt deze brug over gaan om van Europa naar Noord-Amerika te lopen. Maar als je liever over het zand beneden loopt, kan dat ook.

We hebben beide gedaan. Even naar Noord-Amerika terug naar Europa in minder dan vijf minuten, zonder paspoortcontrole!

19 juni 2015 Jeroen

Blue Lagoon

Als onze laaste activiteit in IJsland hadden we de Blue Lagoon op het oog. Dit is een geothermische bad in de buurt van Grindavík, zuidwest IJsland.

De Blue Lagoon is een kunstmatig meer en ligt in een oud met mossen begroeid lavaveld. Het water bevat ongeveer 2,5% zout en is rijk aan mineralen, silicaten en blauwwieren. Door de weerspiegeling van het zonlicht krijgt het de heldere lichtblauwe kleur.

Blue Lagoon is één van de topattracties op IJsland, omdat het water een helende werking zou hebben. Het was de enige plek in IJsland waar we een paar minuten in de rij moesten staan om binnen te komen, zelfs met onze vooraf geboekte kaartjes. Eenmaal binnen viel het met de drukte erg mee.

We hebben hier een uurtje gebadderd en genoten van het warme water. We vonden het de ideale en relaxte afsluiting van een actieve vakantie.

De IJsland Saga

Jer & Lee op expeditie naar IJsland

Categorie archief: West-IJsland