Regenachtig Reykjavik

Onze eerste dag in IJsland hadden we te maken met regenachtig weer. Het vliegtuig moest bij de landing door een dikke witte laag bewolking heen.

We kregen bij die afdaling al wel een eerste indruk van het land dat we bezoeken. Het lijkt wel een andere planeet. We zagen zwart vulkaanzand afgewisseld met groen mos. Eindeloze vlakten daarvan, zonder tekenen van beschaving. Het voorspelt veel goeds voor de komende dagen.

De stad Reykjavik is klein en de meeste bezienswaardigheden liggen binnen loopafstand van ons hotel. De grijze lucht en de aanhoudende regen nodigden niet uit om de stad uitgebreid te verkennen, maar we hebben wel een rondje gelopen. Daarbij liepen we onder meer langs de bekende kathedraal in het centrum.

Wie een souvenir zoekt heeft in Reykjavik keuze uit twee thema’s. We vonden een ijsberenwinkel en een puffin(papegaaiduikers)winkel.

Nadat we de huurauto hadden opgehaald, hebben we boodschappen gedaan en bij het steakhouse vlak naast het hotel een hamburger naar binnen gewerkt. Mijn portomonnee huilde van de prijzen die hier gerekend worden, maar het broodje smaakte uitstekend.

In het hotel viel op dat het warme water geothermisch is. Opgewarmd door de warmte van de aarde ruik je de zwavel. Het koude water is zoals in heel IJsland drinkbaar en afkomstig uit natuurlijke bronnen. Het smaakt lekker zuiver.

We hebben de nodige voorbereidingen getroffen zodat we onze reis morgen zuidwaarts kunnen vervolgen.


Geysir en Strokkur

Waarschijnlijk het bekendste natuurlijke fenomeen op IJsland is de geiser. Kokend heet water dat vanuit de grond met regelmatige tussenpozen omhoog spuit.

Geysir is de naamgever van alle geisers in de wereld, maar niet meer actief. De ernaast gelegen Strokkur is dat nog wel. Ongeveer elke vijf minuten slingert deze geiser een pluim water de lucht in.

Timing is de sleutel om dit natuurverschijnsel vast te leggen. Vooral omdat het bijna zonder tekenen vooraf gebeurt. Het was buiten ijskoud, dus het viel niet mee voor ons om met verkleumde handen precies op het juiste moment de zo fel begeerde foto te maken.

DSC07287

De warme bronnen zijn tussen de 40 en 80 graden celcius aan de oppervlakte. Er verdampt ook veel water, waardoor er stoom uit de grond komt.

Het water is bovendien glashelder!


Þingvellir, Almannagjá en Öxarárfoss

Eén van de eerste dingen die opvalt als je in IJsland een route uitstippelt, is dat plaatsnamen niet uit te spreken en te onthouden zijn. Neem de bestemming van vandaag: Þingvellir (Thingvellir), met Almannagjá en Öxarárfoss. Tongbrekers van de eerste orde. Maar achter deze ingewikkelde namen gaan prachtige locaties schuil.

Onze eerste stop van de dag is het natuurgebied Þingvellir. Dit gebied is de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse en het Euraziatische continent. De Almannagjá is de diepe kloof die de twee continenten splitst. Elk jaar drijven ze hier een paar centimeter uit elkaar.

20150609-IMG_6742

Hier begon de IJslandse geschiedenis en belangrijke momenten worden er gevierd door de IJslanders. Een groot aantal Saga’s speelt zich hier af.

Grote zwarte stenen van gestold lava rijzen metershoog aan weerszijden op. Het is mogelijk hier tussendoor te lopen, wat zeker indrukwekkend is.

Omdat Almannagjá onderdeel is van de ‘Golden Circle’, de drie attracties Reykjavik die alle toeristenbussen aandoen, was het hier erg druk. Dat neemt wel wat van de charme weg, maar het blijft een magische plaats.

Öxarárfoss

Een klein stukje rijden vanaf Almannagjá, nog in hetzelfde gebied, is Öxarárfoss te vinden. Hier was het een stuk rustiger en konden we de aardkloof en bijbehorende waterval in alle rust bewonderen.

20150609-IMG_6777-HDR

We waren met volle bepakking op pad gegaan. Onze uitrusting boezemde ontzag in bij de andere bezoekers van de waterval, want zodra wij onze statieven hadden verwijderd begon iedereen vanuit dezelfde hoek en op dezelfde manier foto’s te schieten.


Gullfoss, de gouden waterval

Gullfoss is een waterval die niemand mag missen bij een bezoek aan IJsland. Het bijzondere aan deze waterval is de gigantische waterverplaatsing van meer dan 100m3 per seconde.

We konden het natuurgeweld van dichtbij bewonderen, waar het donderende geraas van het vallende water overweldigend is.

De Gullfoss heeft als bijnaam de ‘gouden waterval’, omdat er een regenboog kan worden waargenomen als de omstandigheden goed zijn. Uiteraard was ons doel om die mooi vast te leggen. In die opzet zijn we geslaagd.

DSC07322

Het foto’s maken werd bemoeilijkt door de grote hoeveelheid waterdamp die opsteeg. Iets dat we bij meer watervallen hebben gezien. Een tip voor wie op IJsland de watervallen goed wil fotograferen is om voor waterbescherming te zorgen voor de camera. Een zonnekap op de lens bleek een nuttig middel om waterdamp op de lens te verminderen.


Seljalandsfoss by night

Dat de ene waterval in IJsland de andere niet is, hadden we gelijk de eerste dag wel door. Waar Gullfoss vooral enorm groot is, onderscheid Seljalandsfoss zich door een ongekende schoonheid.

Seljalandsfoss is een waterval volgens het boekje. Het water valt 65 meter recht naar beneden. En niet te vergeten, het is mogelijk om achter de waterval langs te lopen. Hoe cool is dat!

We deden deze locatie ’s nachts aan, wat diverse voordelen had. Zo was het er erg rustig en waren de lichtomstandigheden goed. Het wordt namelijk niet donker in IJsland rond deze tijd van het jaar.

Bij het fotograferen van de Seljalandsfoss moesten we tot het uiterste gaan: een moeilijke beklimming van de bergen naast de waterval en het constante gevecht tegen de waterdamp, die niet prettig was op onze camera’s. Maar het was de moeite waard.

Doorweekt en uitgeput kwamen we aan in het guesthouse, waar we zouden overnachten. We werden opgewacht door de vrouw des huizes, die ons zeer vriendelijk een keurige kamer wees.

We hadden het getroffen, want het guesthouse bleek te beschikken over een ‘hot tub’. Een badje met heerlijk warm water, gelegen in de buitenlucht! De ideale afsluiting van een drukke dag op IJsland.

Hotpot


Gljufrafoss, de verborgen waterval

Een klein wandelingetje vanaf Seljalandsfoss ligt Gljufrafoss. Deze waterval ligt verborgen in de berg. Via een smalle kloof kan de watermassa die zich naar beneden stort bereikt worden.

Door de natte omstandigheden was het extreem lastig om hier binnen een foto te schieten, wat onderstaande poging bewijst.

20150610-Gljufrafoss

Toch was deze waterval één van de mooiste die we gezien hebben op IJsland! Wanneer je bovenop de steen staat die voor de waterval ligt en omhoog kijkt, is het een fantastisch schouwspel. Je voelt de natte waterdamp op je neerdalen en kan tussen de rotsen door naar boven kijken. Helaas waren er meer mensen die op dit plekje wilden staan, anders had ik het er wel een tijdje volgehouden.

Het hele gebied hier is mooi. Tussen de twee grote watervallen bevinden zich nog een paar kleine stroompjes.

DSC07394


Skogafoss

Skógafoss

Skógafoss is een waterval van ruim 60 meter hoog en 25 meter breed. Het water valt met een enorm geraas recht naar beneden. De plek is onbeschrijflijk mooi.

Van verre kun je het water al horen vallen. De rand van de klif waar Skógafoss vanaf stroomt, is de voormalige kustlijn van IJsland tijdens de laatste IJstijd.

Voor Skógafoss is een soort camping die ze beter een paar kilometer verderop hadden kunnen bouwen. Maar voor de foto’s maakte dat gelukkig niet uit. Eén van de meest indrukwekkende locaties op IJsland die we bezocht hebben.

Þrasi Þórólfsson en Skógafoss

Þrasi Þórólfsson (Thrasi Thórólfsson), een van de kolonisten van IJsland, zou een kist met goud verborgen hebben achter de waterval. We hebben niet geprobeerd de kist te vinden. Misschien een volgende keer.


Gecrashte DC-3 bij Vik

Op het vulkanische strand van Sólheimasandur nabij het plaatsje Vik, ligt het wrak van een gecrashte Douglas Super DC-3 van de United States Navy. Zaterdag 24 november 1973 maakte dit vliegtuig een noodlanding. De bemanning overleefde het incident en evacueerde. Het vliegtuig bleef achter en is een bijzonder object temidden van de uitgestrekte vulkanische vlakte van Zuid-IJsland.

Met onze 4-wheel-drive konden we off-road over het strand crossen richting het wrak. De elementen doen hun werk, het vliegtuig vergaat langzaam. Maar dit maakt het juist zo’n fraai en ongewoon plaatje. Ondanks de afgelegen ligging, waren we niet de enige bezoekers. De DC-3 is een populaire fotospot op IJsland en waarom was wel duidelijk.

dc3-07439

dc3-07442

Een nabewerking met HDR leverde de volgende foto op.

DSC07409_10_11_HDR


Tocht over de Vatnajökul gletsjer

Een groot deel van IJsland bestaat letterlijk uit ijs. Het meeste daarvan is onderdeel van diverse gletsjers. De grootste van allemaal is de Vatnajökul. Dit is tevens de grootste gletsjer van Europa.

We maakten een tocht over één van de uitlopers van Vatnajökul. Het bizarre landschap om ons heen deed denken aan de ijsplaneet in de film Interstellar. Niet toevallig, want de opnamen voor die film waren precies op deze locatie gemaakt.

Vatnajökul

Vatnajökul

We kregen speciaal schoeisel en een pikhouweel om ons voort te bewegen over de gletsjer. Niet overbodig, want de ondergrond kon stijl en glad zijn. Er ging een gids mee die ons door het doolhof van ijsrotsen leidde.

We liepen over ijslagen van wel 50 meter dik. Onder het ijs hoorden we soms water stromen. Diep onder de ijslagen stromen hele rivieren gesmolten ijs naar de kust.

Aan de uiteinden zag het ijs zwart van het vulkanische gesteente dat van de rotsen wordt afgeschraapt en kilometers landinwaarts wordt meegesleurd door de bewegende ijsmassa. Het ijs van Vatnajökul kan twee meter per dag verschuiven.

Trollen op Vatnajökul

Her en der liggen opmerkelijke hopen steen op het ijs, alsof iemand een flinke emmer gruis heeft leeggegooid. Deze hopen zijn ontstaan doordat er steentjes op het ijs zijn gevallen, die het ijs eronder beschermen tegen de zon. Doordat het ijs plaatselijk niet smelt ontstaan de typische bergjes. De vroege IJslanders dachten dat het trollen waren, die ’s nachts tot leven kwamen om mensen op te eten.

Vatnajökul


Jökulsárlón, het gletsjermeer

De enorme ijsmassa van de gletsjers smelt uiteindelijk af en vormt rivieren, die naar zee stromen. Soms ontstaat er een gigantisch meer, zoals ook hier. In Jökulsárlón drijven de ijsbergen die zijn afgesmolten van de Vatnajokul gletsjer. De grootste gletsjer van Europa.

Grote IJsbergen en fraaie ijsformaties drijven hier rond en smelten langzaam af. Soms breekt er een stuk ijs af om onder luid geraas in het water te vallen. Zoals altijd bij IJsbergen zit het meeste ijs onder water: het meer is 250 meter diep.

Door de open ligging naast de zee waait hier een ijzige wind. Onze handen waren bevroren na het maken van de foto’s, maar dat hadden we er graag voor over.

Jökulsárlón

Jökulsárlón

Jökulsárlón

Jökulsárlón

Onze slaapplaats vanacht, een Guesthouse op ongeveer een half uur rijden van het dorpje Höfn, is erg afgelegen maar heeft het mooiste uitzicht dat we tot nog toe hebben gezien. Geheel in stijl hebben we er uitzicht op maar liefst drie gletsjers.

Vatnajokul


Van Höfn naar Egilsstaðir

Via de rondweg vervolgden we onze weg over IJsland. We rijden van het ene guesthouse naar het andere en hebben dus elke keer weer een andere slaapplaats.

Het landschap is wijds en leeg, maar verandert steeds. We reden door vulkanische gebieden, eindeloze steppen, groene gecultiveerde veegronden, bossen, besneeuwde bergen en imposante rotsformaties.

Niet alleen het landschap is veranderlijk. Ook het weer slaat steeds om. Een lekker zonnetje kan binnen vijf minuten plaatsmaken voor een frisse regenbui. Zon, sneeuw en hagel wisselen elkaar af. De weergoden zijn er maar druk mee op IJsland.

Vandaag moesten we 285 kilometer afleggen, van het dorpje Höfn in Zuid-IJsland naar Egilsstaðir in het oosten.

Onderweg stopten we een paar keer, om te lunchen en om interessante locaties langs de weg te bekijken.

DSC07608

Het berglandschap is hier bezaaid met grote en kleine watervallen. We zien hier in Zuid-IJsland ook een aantal vervallen huizen. Mogelijk waren de bewoners na de zoveelste vulkaanuitbarsting gemigreerd naar elders.

DSC07588

Wie hier een huis heeft, hoeft niet bang te zijn voor pottenkijkers. De buren zitten meestal kilometers verderop. Er zijn hele uitgestrekte stukken land waar geen mensen wonen. Vanuit de auto ziet het er vriendelijk en toegankelijk uit, maar als je naar buiten gaat voel je meteen weer waarom het hier onbewoond is. Het is ijskoud. En dan is dit nog de zomer.

We waren op zoek naar een goede plek om met de drone te vliegen. Het probleem is dat er meestal teveel wind staat of regent. Of beide. We wisten vandaag gelukkig een goede spot te vinden: een serie watervallen in het riviertje de Fossa.

drone-3

20150612-WonderWatervalBenen

Een waterval mocht ook vandaag niet ontbreken op ons rooster. Voor Hengifoss moesten we 5 kilometer bergop en bergafwaarts lopen. Deze wandeling is zwaar, maar levert spektaculaire uitzichten op. De waterval zelf is niet zo indrukwekkend als sommige andere die we gezien hebben, maar vooral de combinatie met het riviertje maakt het een mooi plaatje.

DSC07623


Detifoss en de Koffie Saga

Dettifoss is de waterval met de grootste waterverplaatsing van Europa. Het water valt met 200 ton per seconde 44 meter naar beneden. Om er te komen moesten we 25 kilometer landinwaarts rijden, over een weg die een dag eerder nog afgesloten was.

We reden door een vulkanisch gebied dat zich het best laat omschrijven als een maanlandschap. Al zal de maan ongetwijfeld gastvrijer zijn. Hier woei een stevige wind en het sneeuwde hevig. Toch zagen we in dit barre landschap nog een tweetal huisjes. Onvoorstelbaar dat hier mensen wonen.

Nog verbazingwekkender was een bord langs de weg: koffie! Geweldig. Een lekker bakkie, daar had ik wel behoefte aan. We besloten nadat we Dettifoss bezocht hadden, dit buitenkansje te benutten.

Eenmaal aangekomen bij Dettifoss, bleken we niet aan de beste kant te staan. Geen probleem zou je denken, maar dit is IJsland. De enige manier om aan de overkant te komen, betekende 60 kilometer omrijden. Onze route werd dus nog een stukje langer. We zetten door en dat betaalde zich uit. Aan de goede kant konden we vlak bij de waterval komen. De brute kracht van het water maakte diepe indruk op ons.

20150613-Dettifoss

DSC07644

Na de belevenissen bij Dettifoss waren we erg toe aan een lekkere warme kop koffie of thee. Het bord langs de weg bracht ons bij een huisje in het totaal verlaten niemandsland. Hier zouden we koffie kunnen krijgen, volgens de borden die ons hier naartoe geleid hadden. Maar uit niets bleek dat dit een restaurant was. We stapten toch maar naar binnen.

In een soort huiskamer zaten we wat ongemakkelijk te wachten. Van de eigenaar in eerste instantie geen spoor. Uiteindelijk kwam er een vriendelijke kale meneer op ons af. Oploskoffie of thee had hij. Of we dat zelf wilden maken, met een waterkoker. Die stond op het aanrecht. Hij kon er wel een stukje cake bij regelen. Een 12-jarig meisje, waarschijnlijk zijn dochter, kwam de cakejes brengen.

Geen cappuchino. Geen echte koffie. Helaas. Maar wel onmiskenbaar authentiek IJslands!

DSC00262

DSC00258


De kokende modderpotten van Hverarönd

We verblijven de komende dagen nabij de bergpas Námaskarð. Het guesthouse ligt naast het Mývatn-meer, dat toepasselijk het ‘muggenmeer’ wordt genoemd. Grote zwermen dansmuggen zoemen hier rond. Gelukkig steken ze niet, want anders was het ondoenlijk om hier lang te verblijven.

Het gebied is vulkanisch zeer actief. We hebben op korte afstand van ons guesthouse hete bronnen, zwavelvelden, vulkanen en kraters. Sporen van eerdere erupties zijn alom aanwezig. Dat komt omdat we ons midden in het Krafla vulkanische systeem bevinden. Tussen 1975 en 1984 zijn hier diverse aarbevingen en 9 vulkaanerupties geweest.

Het kleine plaatsje Reykjahlíð dat op twee kilometer afstand van ons guesthouse ligt, beleefde in de vroege jaren 80 bange tijden. De lava kwam gevaarlijk dicht bij het dorpje. Vlak voor het kerkje kwam de lavastroom pas tot stilstand.

We gingen een kijkje nemen en inderdaad ligt tot slechts een paar meter van de kerk vers gestolde lava. Andere huizen waren eveneens bijna verzwolgen door de kolkende steenmassa. Dat het een recente uitbarsting was geweest, roken we nog aan de zwavellucht die er nog steeds hangt.

DSC00377

De kokende modderpotten van Hverarönd zijn ook een overblijfsel van de vulkanische activiteit in het gebied. In het rode vulkanische zand liggen solfataren, fumarolen en stoompluimen.

20150614-HveraröndJer

Het is een bizar gezicht om kokende stoom zo uit de grond te zien ontsnappen waarop je loopt. De temperatuur van het water is onder de grond meer dan 200 graden celcius. Bovengronds meet het kwik tussen de 80 en de 100 graden.

Aan de andere kant van de Námaskarð-pas wordt geothermische energie gewonnen uit de aardwarmte. Hier is een klein meertje aangelegd waarin het zwavelhoudende water een heel helder blauw is. Hoewel het uitnodigt erin te zwemmen, wordt je met klem verzocht dit niet te doen.

DSC00316

DSC00323

Sommige van de bergen in de buurt geven ook stoom af. We beklommen er één om de rookpluim van dichtbij te bekijken. De zwavelhoudende ondergrond lijkt onvruchtbaar. Maar wie er oog voor heeft kan onder die rook, in het zwarte vulkanische zand alweer kleurrijke bloemetjes zien groeien.

DSC00329

DSC07740


Lavagrot Grjótagjá

Grjótagjá is een kleine lavagrot, onderdeel van een scheur in de aardkorst die op een steenworp afstand van onze verblijfplaats ligt. De grot is bekend omdat er heet water in staat. Vroeger was het mogelijk om hierin te baden, maar sinds recente vulkanische activiteit is dat niet meer aan te raden, omdat de watertemperatuur tot boven de 50°C gestegen is.

Stoom uit de grot ontsnapt door de scheur in de aarde, wat een onheilspellend gezicht is. De schaapjes stonden lekker te grazen aan de rand van de afgrond en maakten zich geen zorgen. Dat stelde ons wel wat gerust.

DSC00265

DSC00291

De warmte van het water in Grjótagjá zorgt voor stoom en heeft een kenmerkende blauwe kleur. Het invallende licht zorgt voor een magische gloed. Niet voor niets werd op deze locatie gefilmd voor de vijfde aflevering van het derde seizoen Game of Thrones.

Omdat we hier zo dichtbij zitten, konden we de grot heel vroeg bezoeken. Dit had twee voordelen: het was er rustig en zorgde voor optimale lichtomstandigheden.

DSC00285


Dimmuborgir, de Duistere Burchten

Dimmuborgir klinkt als een naam die bedacht is door J.R.R. Tolkien. Vrij vertaald uit het IJslands betekent Dimmuborgir dan ook Duistere Burchten. We hebben Gandalf hier niet aangetroffen, maar waar die naam vandaan komt is duidelijk, als je op deze plek komt. De grote en grillige rotsformaties die hier te vinden zijn, hebben wel iets weg van een vervallen kasteel waar Sauron zich niet voor zou hoeven schamen.

Dimmuborgir

De lavarotsen zijn 3000 jaar geleden ontstaan bij vulkanische uitbarstingen. De afgekoelde lava lag waarschijnlijk op een zachte onderlaag. Toen die eenmaal was weggespoeld, stortte het lavadak in.

We hadden prachtig weer toen we hier rondliepen, wat de duistere aard van Dimmuborgir enigszins verminderde. Het maakte het wel mogelijk om een vlucht met de drone uit te voeren en deze site van bovenaf te bekijken, wat spektaculaire beelden opleverde.

Dimmuborgir


Goðafoss, de Godenwaterval

Een rit van 50 kilometer landinwaarts bracht ons bij Goðafoss, een waterval die zijn naam dankt aan het feit dat hier heidense afgodsbeelden in zijn gegooid, toen IJsland de Christelijke godsdienst invoerde. Van de afgodsbeelden geen spoor meer, maar Goðafoss is een bijzonder fraaie waterval, omdat meerdere stromen bij elkaar komen in één bassin.

Naar Goðafoss was ik bijzonder benieuwd, omdat de foto die ik gebruikt heb in het thema voor deze blog, hier is gemaakt. Van te voren hadden we research gedaan naar optimale plaatsen om foto’s te maken. Opmerkelijk genoeg stonden de meeste bezoekers van de waterval bij onze aankomst aan de andere oever. Toen ze zagen dat wij onze camera’s aan het opzetten waren, verhuisden ze in rap tempo naar onze kant.

20150614-Goðafoss2

DSC07761

godafoss-jer-lee-07801


De beklimming van de Hverfjall vulkaan

Vanuit het raam van onze kamer in het guesthouse kunnen we de Hverfjall vulkaan zien liggen. De vorm van deze vulkaan is een typische kegel van 312 meter hoog. De samenstelling is ongewoner. Hverfjall is 2500 jaar geleden ontstaan. De uitgespoten lava werd door water direct afgekoeld, waardoor de ringvormige vulkaan vrijwel geheel uit tefra, as en fijn gruis is opgebouwd.

Er zijn maar drie vulkanen van dit type ter wereld. De ene (Lúdent) ligt naast Hverfjall, de andere is kleiner en bevind zich op Hawaï.

We beklommen de krater om binnenin de vulkaan te kunnen kijken. De krater heeft een diameter van 1 kilometer en hij is 140 meter diep. In het midden ligt een asheuvel. Het is duidelijk dat deze vulkaan enige tijd al niet meer actief is geweest.

20150614-IMG_8136-Pano

Vanaf de rand van de vulkaan hadden we tevens goed uitzicht over het Mývatn-meer, op veilige afstand van de muggen.

20150614-IMG_8138-Pano


Op walvisjacht vanuit Húsavik

Vanuit de haven van Húsavík vertrokken we vandaag met een zeilschip voor een walvisexcursie. Húsavík is een klein plaatsje in het noorden van IJsland en wordt ook wel de walvishoofdstad van Europa genoemd, vanwege al het walvistoerisme in deze stad.

Zoals in alle IJslandse stadjes staat ook hier een klein kerkje, gebouwd volgens IJslandse standaarden, dus niet voor de eeuwigheid.

DSC00348

In het haventje liggen boten aangemeerd voor de visserij en natuurlijk voor de walvisvaart. Er wordt hier niet op walvissen gejaagd, dus de schepen hebben geen harpoenen aan boord. We waren wel gewapend met een spiegelreflexcamera en een telelens.

DSC07813

20150615-HusavikHaven

De kans om daadwerkelijk walvissen te zien werd geschat op meer dan 96%. Maar welk soort walvis het zou zijn was onzeker. En misschien zouden we alleen een klein stipje in de verte te zien krijgen. We hoopten natuurlijk dat de zeemonsters ons schip op aaibare afstand zouden passeren. Maar het zijn wilde dieren en de natuur heb je niet in de hand.

Voor wat betreft het weer hadden we niets te klagen. Er scheen een lekker zonnetje en er was bijna geen wind. We monsterden aan op een kleine tweemaster, die in een één-op-één met een walvis zeer waarschijnlijk het onderspit zou delven. We hoopten dus maar dat we de zeedieren niet kwaad zouden maken.

DSC00356

Atlantische Papegaaiduikers

Voordat we op walvistjacht gingen, voeren we richting Papegaaiduikerseiland. Dit kleine eilandje voor de kust bevat de grootste kolonie papegaaiduikers ter wereld. Tijdens het broedseizoen zijn er honderduizenden te vinden. Ook nu zwermden ze er in grote aantallen rond.

Papegaaiduikers zijn knuffelbare diertjes, die wel iets weg hebben van pinguins, maar ze zijn klein en kunnen in tegenstelling tot pinguins wel vliegen. Het zijn schuwe dieren, die zich bij nadering van onze boot snel uit de voeten maakten. Hier hadden ze twee manieren voor. Ze vlogen in rap tempo vlak boven het water weg of ze doken onder. Het viel dus niet mee de dieren van dichtbij te bewonderen.

20150615-Puffin

DSC07867

Walvis gespot!

Na het uitstapje bij Papegaaiduikerseiland, zetten we koers naar de gangbare plaatsen waar zich doorgaans walvissen ophouden. We spotten al snel een paar bultruggen, die helaas niet erg dichtbij kwamen. Een poosje later was het wel raak: blauwe vinvissen meldden zich, vlak bij de boot. Dat was een buitenkansje voor ons, slechts in 2% van de tochten worden ze gezien.

DSC07927

Blauwe Vinvissen zijn groot. Het zijn zelfs de grootste dieren die op aarde leven. Ze zijn gemiddeld 25 meter lang en leven van plankton.

blue-whale1

De dieren komen om de paar minuten boven om adem te halen. Ze blazen lucht en water uit en duiken daarna naar beneden, waarbij hun staart boven water komt. Een machtig gezicht.

Het grootste deel van de walvis blijft onder water, maar wij hadden het geluk dat er één zo dichtbij kwam dat hij onder het schip door zwom. Als een vervaarlijke Moby Dick verraste hij ons door vlak naast de boot boven water te komen. Van dichtbij konden we pas echt goed zien hoe immens dit schepsel is.

We moesten alles uit de kast halen om goede foto’s te maken, want op het dek was het dringen geblazen. Het hielp ook niet mee dat de kapitein het schip direct richting een gespotte walvis probeerde te sturen. Zo kwam de hele boot in beweging wat het schieten van scherpe foto’s ernstig bemoeilijkte. Maar we hebben ons best gedaan, zie hieronder het resultaat.

20150615-WalvisSpout

DSC07996

20150615-WalvisStaart

DSC07933

Aan het einde van de 4 uur durende vaart zetten we tevreden koers terug naar de haven van Húsavik. Op de terugweg had de bemanning het lumineuze idee om de motor uit te zetten, zodat ze ons een beker warme chocomelk met rum konden geven. Aardig van ze, maar ze kregen de motor niet meer aan de praat, waardoor we stuurloos ronddobberden.

Een medepassagier bleek meer van zeilen af te weten dan de bemanning en kwam informeren waarom er geen gebruik werd gemaakt van de wind om thuis te komen. Toen kwam de aap uit de mouw: de zeilen op het schip bleken er meer voor de sier op te zitten. Want naar de kust zeilen, durfden ze niet aan.

We hebben ruim een uur op de open zee gedobberd voordat er een bootje vanuit Húsavik redding kwam brengen en de motor weer gestart kon worden.

Na zo’n zeeavontuur hadden we wel een lekker biertje verdiend. Het weer was beter dan we ooit op IJsland hadden meegemaakt. Dus we konden lekker op een terrasje buiten genieten van een pilsje. Heerlijk.

DSC00371


De zeehondenbaai bij Hvammstangi

We reden 424 kilometer langs de noordkust van IJsland. We deden de stad Akureyri aan, die bekend staat als de ‘hoofdstad van het noorden’. Akureyri heeft voor IJslandse begrippen een groot aantal inwoners: meer dan 17.000. Dit maakt het buiten de regio Reykjavik de grootste stad van IJsland.

Zodra we Akureyri binnenreden viel op dat hier heuse winkelstraten zijn, evenals restaurants, uitgaansgelegenheden, scholen, een bioscoop en een theater. Precies wat je zou verwachten in een gangbare stad, waar er honderden van zijn in Nederland. Op IJsland is dit echter vrij zeldzaam. De meeste dorpjes tellen niet meer dan 100 inwoners. Wat op ons overkomt als een dorpje ter grootte van Urk, zal voor IJslanders aanvoelen als een wereldstad.

In Akureyri liepen we langs het kerkje en door het niet zo indrukwekkende centrum. Er is een botanische tuin, die flora uit de buurt herbergt. Maar aangezien die redelijk beperkt is, waren we daar snel doorheen.

DSC00386

DSC00390

We besloten door te rijden naar onze eindbestemming: een guesthouse in de bergen, op ongeveer 10 minuten rijden van het plaatsje Hvammstangi.

We reden door uitgestrekte groene valleien, met besneeuwde bergtoppen aan weerszijden. We stopten onderweg alleen nog om onze lunch naar binnen te werken, toen we een mooi plekje daarvoor hadden gevonden.

DSC08014

DSC00397

Zeehonden

We hadden nog een hele middag over, toen we bij het guesthouse aankwamen. Deze hebben we besteed met een route langs de kust, langs het Miðfjörður. Hier zouden zich namelijk zeehonden ophouden. En inderdaad! In een beschutte baai, op een vulkanisch eilandje voor de kust, lag een groepje zeehonden lekker te zonnen.

20150616-Zeehonden

Ze deden meer dan alleen zonnen. Ik zag er twee elkaar een kusje geven. Lief toch?

DSC08051

Eén van de zeehondjes kwam bij ons een kijkje nemen. Hij zwom tot vlak voor de kust, keek even in het rond, blafte een paar keer en dook toen weer onder.

De route langs de kust had nog meer verrassingen in petto. Een aparte vogel (laten we het een IJslandse ‘gog’ noemen) blokkeerde het pad. Voordat we hem aanspoorden om plaats te maken voor onze auto, maakten we van de gelegenheid gebruik om hem op de foto te zetten.

DSC08092

Er is ook een merkwaardige rots bij Miðfjörður te vinden. Als het hoog water is, staat hij deels onder water, maar nu is het vulkanische zandstrand eronder goed te zien. Het leverde weer een fraai plaatje op.

DSC00404

DSC00407

Na de middagbesteding aan het Miðfjörður reden we naar het guesthouse. Voor het eerst waren we oprecht verbaasd over de slaapplaats. Het bleek een witte container te zijn. Wel warm en met bedden en een badkamertje erin. Maar toch. Een container!

Gelukkig rijden we morgen weer door naar Reykjavik.

DSC00418


Via Hraunfossar terug naar Reykjavik

Onze reis rond IJsland is bijna ten einde. Nog één dag doorrijden en we zouden weer in Reykjavik zijn, het beginpunt van onze reis. We hebben meer dan 2000 kilometer afgelegd, en alle hoeken van IJsland gezien.

Op weg naar Reykjavik hadden we nog één combinatie watervallen te goed: de Hraunfossar en de Barnafoss. Hraunfossar is geen waterval in de traditionele zin, maar een verzameling kleine ondergrondse stroompjes die onder de gestolde lava door gaat en op één punt in een bredere rivier bij elkaar komt.

20150617-Hraunfossar-Pano

Barnafoss ligt een klein stukje stroomopwaarts. Dit is een kleine waterval die in meerdere etappes naar beneden gaat. Hoeveel watervallen we ook gezien hebben, ze blijven fascinerend. En ieder voor zich dankbare foto-objecten.

DSC08128

De omstandigheden waren hier weer goed, dus met de drone hebben we nog een korte vlucht gemaakt, waardoor we wat dichterbij konden komen dan anders mogelijk was geweest.

Nationale Dag in Reykjavik

In Reykjavik aangekomen, zagen we dat de stad in feeststemming was vanwege National Day. De dag waarop herdacht wordt dat IJsland onafhankelijk werd van Denemarken op 17 juni 1944.

Er werd de nodige aandacht aan besteed. In het centrum was het druk met mensen, er was een podium waar optredens verzorgd werden en overal wapperden IJslandse vlaggen. Het is duidelijk dat de IJslanders trots zijn op hun land.

DSC00433

In het centrum van Reykjavik bezochten we de bekendste architectonische objecten van de stad: Harpa (operahuis), de centrale kerk, vikingschip de “Sun Voyager” en de vuurtoren.

DSC00431

DSC00426

DSC00439

20150617-SunVoyager1

20150617-SunVoyager2

DSC00422

IMG_5396In het hotel eindelijk weer een fatsoenlijke kamer, en geen container. Hoewel. De kamer die we kregen, nummer 107, was niet te vinden op de bewegwijzering. Duister. Gelukkig hebben we hem toch gevonden!

Voor het avondeten is er in Reykjavik meer keuze dan elders in het land. We waren niet meer aangewezen op de standaard IJslandse menukaart van vis, lamsvlees of vegetarisch. Door het “walvis en puffin menu”, met inderdaad: walvissteak en papegaaiduikersvlees, werden we niet in de verleiding gebracht. Maar de Chuck Norris grill deed ons even twijfelen. Uiteindelijk kozen we veiligheidshalve voor een pizzeria, om de hoek van het hotel.