Þingvellir, Almannagjá en Öxarárfoss

Eén van de eerste dingen die opvalt als je in IJsland een route uitstippelt, is dat plaatsnamen niet uit te spreken en te onthouden zijn. Neem de bestemming van vandaag: Þingvellir (Thingvellir), met Almannagjá en Öxarárfoss. Tongbrekers van de eerste orde. Maar achter deze ingewikkelde namen gaan prachtige locaties schuil.

Onze eerste stop van de dag is het natuurgebied Þingvellir. Dit gebied is de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse en het Euraziatische continent. De Almannagjá is de diepe kloof die de twee continenten splitst. Elk jaar drijven ze hier een paar centimeter uit elkaar.

20150609-IMG_6742

Hier begon de IJslandse geschiedenis en belangrijke momenten worden er gevierd door de IJslanders. Een groot aantal Saga’s speelt zich hier af.

Grote zwarte stenen van gestold lava rijzen metershoog aan weerszijden op. Het is mogelijk hier tussendoor te lopen, wat zeker indrukwekkend is.

Omdat Almannagjá onderdeel is van de ‘Golden Circle’, de drie attracties Reykjavik die alle toeristenbussen aandoen, was het hier erg druk. Dat neemt wel wat van de charme weg, maar het blijft een magische plaats.

Öxarárfoss

Een klein stukje rijden vanaf Almannagjá, nog in hetzelfde gebied, is Öxarárfoss te vinden. Hier was het een stuk rustiger en konden we de aardkloof en bijbehorende waterval in alle rust bewonderen.

20150609-IMG_6777-HDR

We waren met volle bepakking op pad gegaan. Onze uitrusting boezemde ontzag in bij de andere bezoekers van de waterval, want zodra wij onze statieven hadden verwijderd begon iedereen vanuit dezelfde hoek en op dezelfde manier foto’s te schieten.

Gullfoss, de gouden waterval

Gullfoss is een waterval die niemand mag missen bij een bezoek aan IJsland. Het bijzondere aan deze waterval is de gigantische waterverplaatsing van meer dan 100m3 per seconde.

We konden het natuurgeweld van dichtbij bewonderen, waar het donderende geraas van het vallende water overweldigend is.

De Gullfoss heeft als bijnaam de ‘gouden waterval’, omdat er een regenboog kan worden waargenomen als de omstandigheden goed zijn. Uiteraard was ons doel om die mooi vast te leggen. In die opzet zijn we geslaagd.

DSC07322

Het foto’s maken werd bemoeilijkt door de grote hoeveelheid waterdamp die opsteeg. Iets dat we bij meer watervallen hebben gezien. Een tip voor wie op IJsland de watervallen goed wil fotograferen is om voor waterbescherming te zorgen voor de camera. Een zonnekap op de lens bleek een nuttig middel om waterdamp op de lens te verminderen.

Seljalandsfoss by night

Dat de ene waterval in IJsland de andere niet is, hadden we gelijk de eerste dag wel door. Waar Gullfoss vooral enorm groot is, onderscheid Seljalandsfoss zich door een ongekende schoonheid.

Seljalandsfoss is een waterval volgens het boekje. Het water valt 65 meter recht naar beneden. En niet te vergeten, het is mogelijk om achter de waterval langs te lopen. Hoe cool is dat!

We deden deze locatie ’s nachts aan, wat diverse voordelen had. Zo was het er erg rustig en waren de lichtomstandigheden goed. Het wordt namelijk niet donker in IJsland rond deze tijd van het jaar.

Bij het fotograferen van de Seljalandsfoss moesten we tot het uiterste gaan: een moeilijke beklimming van de bergen naast de waterval en het constante gevecht tegen de waterdamp, die niet prettig was op onze camera’s. Maar het was de moeite waard.

Doorweekt en uitgeput kwamen we aan in het guesthouse, waar we zouden overnachten. We werden opgewacht door de vrouw des huizes, die ons zeer vriendelijk een keurige kamer wees.

We hadden het getroffen, want het guesthouse bleek te beschikken over een ‘hot tub’. Een badje met heerlijk warm water, gelegen in de buitenlucht! De ideale afsluiting van een drukke dag op IJsland.

Hotpot

Gljufrafoss, de verborgen waterval

Een klein wandelingetje vanaf Seljalandsfoss ligt Gljufrafoss. Deze waterval ligt verborgen in de berg. Via een smalle kloof kan de watermassa die zich naar beneden stort bereikt worden.

Door de natte omstandigheden was het extreem lastig om hier binnen een foto te schieten, wat onderstaande poging bewijst.

20150610-Gljufrafoss

Toch was deze waterval één van de mooiste die we gezien hebben op IJsland! Wanneer je bovenop de steen staat die voor de waterval ligt en omhoog kijkt, is het een fantastisch schouwspel. Je voelt de natte waterdamp op je neerdalen en kan tussen de rotsen door naar boven kijken. Helaas waren er meer mensen die op dit plekje wilden staan, anders had ik het er wel een tijdje volgehouden.

Het hele gebied hier is mooi. Tussen de twee grote watervallen bevinden zich nog een paar kleine stroompjes.

DSC07394

Skogafoss

Skógafoss

Skógafoss is een waterval van ruim 60 meter hoog en 25 meter breed. Het water valt met een enorm geraas recht naar beneden. De plek is onbeschrijflijk mooi.

Van verre kun je het water al horen vallen. De rand van de klif waar Skógafoss vanaf stroomt, is de voormalige kustlijn van IJsland tijdens de laatste IJstijd.

Voor Skógafoss is een soort camping die ze beter een paar kilometer verderop hadden kunnen bouwen. Maar voor de foto’s maakte dat gelukkig niet uit. Eén van de meest indrukwekkende locaties op IJsland die we bezocht hebben.

Þrasi Þórólfsson en Skógafoss

Þrasi Þórólfsson (Thrasi Thórólfsson), een van de kolonisten van IJsland, zou een kist met goud verborgen hebben achter de waterval. We hebben niet geprobeerd de kist te vinden. Misschien een volgende keer.

Van Höfn naar Egilsstaðir

Via de rondweg vervolgden we onze weg over IJsland. We rijden van het ene guesthouse naar het andere en hebben dus elke keer weer een andere slaapplaats.

Het landschap is wijds en leeg, maar verandert steeds. We reden door vulkanische gebieden, eindeloze steppen, groene gecultiveerde veegronden, bossen, besneeuwde bergen en imposante rotsformaties.

Niet alleen het landschap is veranderlijk. Ook het weer slaat steeds om. Een lekker zonnetje kan binnen vijf minuten plaatsmaken voor een frisse regenbui. Zon, sneeuw en hagel wisselen elkaar af. De weergoden zijn er maar druk mee op IJsland.

Vandaag moesten we 285 kilometer afleggen, van het dorpje Höfn in Zuid-IJsland naar Egilsstaðir in het oosten.

Onderweg stopten we een paar keer, om te lunchen en om interessante locaties langs de weg te bekijken.

DSC07608

Het berglandschap is hier bezaaid met grote en kleine watervallen. We zien hier in Zuid-IJsland ook een aantal vervallen huizen. Mogelijk waren de bewoners na de zoveelste vulkaanuitbarsting gemigreerd naar elders.

DSC07588

Wie hier een huis heeft, hoeft niet bang te zijn voor pottenkijkers. De buren zitten meestal kilometers verderop. Er zijn hele uitgestrekte stukken land waar geen mensen wonen. Vanuit de auto ziet het er vriendelijk en toegankelijk uit, maar als je naar buiten gaat voel je meteen weer waarom het hier onbewoond is. Het is ijskoud. En dan is dit nog de zomer.

We waren op zoek naar een goede plek om met de drone te vliegen. Het probleem is dat er meestal teveel wind staat of regent. Of beide. We wisten vandaag gelukkig een goede spot te vinden: een serie watervallen in het riviertje de Fossa.

drone-3

20150612-WonderWatervalBenen

Een waterval mocht ook vandaag niet ontbreken op ons rooster. Voor Hengifoss moesten we 5 kilometer bergop en bergafwaarts lopen. Deze wandeling is zwaar, maar levert spektaculaire uitzichten op. De waterval zelf is niet zo indrukwekkend als sommige andere die we gezien hebben, maar vooral de combinatie met het riviertje maakt het een mooi plaatje.

DSC07623

Detifoss en de Koffie Saga

Dettifoss is de waterval met de grootste waterverplaatsing van Europa. Het water valt met 200 ton per seconde 44 meter naar beneden. Om er te komen moesten we 25 kilometer landinwaarts rijden, over een weg die een dag eerder nog afgesloten was.

We reden door een vulkanisch gebied dat zich het best laat omschrijven als een maanlandschap. Al zal de maan ongetwijfeld gastvrijer zijn. Hier woei een stevige wind en het sneeuwde hevig. Toch zagen we in dit barre landschap nog een tweetal huisjes. Onvoorstelbaar dat hier mensen wonen.

Nog verbazingwekkender was een bord langs de weg: koffie! Geweldig. Een lekker bakkie, daar had ik wel behoefte aan. We besloten nadat we Dettifoss bezocht hadden, dit buitenkansje te benutten.

Eenmaal aangekomen bij Dettifoss, bleken we niet aan de beste kant te staan. Geen probleem zou je denken, maar dit is IJsland. De enige manier om aan de overkant te komen, betekende 60 kilometer omrijden. Onze route werd dus nog een stukje langer. We zetten door en dat betaalde zich uit. Aan de goede kant konden we vlak bij de waterval komen. De brute kracht van het water maakte diepe indruk op ons.

20150613-Dettifoss

DSC07644

Na de belevenissen bij Dettifoss waren we erg toe aan een lekkere warme kop koffie of thee. Het bord langs de weg bracht ons bij een huisje in het totaal verlaten niemandsland. Hier zouden we koffie kunnen krijgen, volgens de borden die ons hier naartoe geleid hadden. Maar uit niets bleek dat dit een restaurant was. We stapten toch maar naar binnen.

In een soort huiskamer zaten we wat ongemakkelijk te wachten. Van de eigenaar in eerste instantie geen spoor. Uiteindelijk kwam er een vriendelijke kale meneer op ons af. Oploskoffie of thee had hij. Of we dat zelf wilden maken, met een waterkoker. Die stond op het aanrecht. Hij kon er wel een stukje cake bij regelen. Een 12-jarig meisje, waarschijnlijk zijn dochter, kwam de cakejes brengen.

Geen cappuchino. Geen echte koffie. Helaas. Maar wel onmiskenbaar authentiek IJslands!

DSC00262

DSC00258

Goðafoss, de Godenwaterval

Een rit van 50 kilometer landinwaarts bracht ons bij Goðafoss, een waterval die zijn naam dankt aan het feit dat hier heidense afgodsbeelden in zijn gegooid, toen IJsland de Christelijke godsdienst invoerde. Van de afgodsbeelden geen spoor meer, maar Goðafoss is een bijzonder fraaie waterval, omdat meerdere stromen bij elkaar komen in één bassin.

Naar Goðafoss was ik bijzonder benieuwd, omdat de foto die ik gebruikt heb in het thema voor deze blog, hier is gemaakt. Van te voren hadden we research gedaan naar optimale plaatsen om foto’s te maken. Opmerkelijk genoeg stonden de meeste bezoekers van de waterval bij onze aankomst aan de andere oever. Toen ze zagen dat wij onze camera’s aan het opzetten waren, verhuisden ze in rap tempo naar onze kant.

20150614-Goðafoss2

DSC07761

godafoss-jer-lee-07801

Via Hraunfossar terug naar Reykjavik

Onze reis rond IJsland is bijna ten einde. Nog één dag doorrijden en we zouden weer in Reykjavik zijn, het beginpunt van onze reis. We hebben meer dan 2000 kilometer afgelegd, en alle hoeken van IJsland gezien.

Op weg naar Reykjavik hadden we nog één combinatie watervallen te goed: de Hraunfossar en de Barnafoss. Hraunfossar is geen waterval in de traditionele zin, maar een verzameling kleine ondergrondse stroompjes die onder de gestolde lava door gaat en op één punt in een bredere rivier bij elkaar komt.

20150617-Hraunfossar-Pano

Barnafoss ligt een klein stukje stroomopwaarts. Dit is een kleine waterval die in meerdere etappes naar beneden gaat. Hoeveel watervallen we ook gezien hebben, ze blijven fascinerend. En ieder voor zich dankbare foto-objecten.

DSC08128

De omstandigheden waren hier weer goed, dus met de drone hebben we nog een korte vlucht gemaakt, waardoor we wat dichterbij konden komen dan anders mogelijk was geweest.

Nationale Dag in Reykjavik

In Reykjavik aangekomen, zagen we dat de stad in feeststemming was vanwege National Day. De dag waarop herdacht wordt dat IJsland onafhankelijk werd van Denemarken op 17 juni 1944.

Er werd de nodige aandacht aan besteed. In het centrum was het druk met mensen, er was een podium waar optredens verzorgd werden en overal wapperden IJslandse vlaggen. Het is duidelijk dat de IJslanders trots zijn op hun land.

DSC00433

In het centrum van Reykjavik bezochten we de bekendste architectonische objecten van de stad: Harpa (operahuis), de centrale kerk, vikingschip de “Sun Voyager” en de vuurtoren.

DSC00431

DSC00426

DSC00439

20150617-SunVoyager1

20150617-SunVoyager2

DSC00422

IMG_5396In het hotel eindelijk weer een fatsoenlijke kamer, en geen container. Hoewel. De kamer die we kregen, nummer 107, was niet te vinden op de bewegwijzering. Duister. Gelukkig hebben we hem toch gevonden!

Voor het avondeten is er in Reykjavik meer keuze dan elders in het land. We waren niet meer aangewezen op de standaard IJslandse menukaart van vis, lamsvlees of vegetarisch. Door het “walvis en puffin menu”, met inderdaad: walvissteak en papegaaiduikersvlees, werden we niet in de verleiding gebracht. Maar de Chuck Norris grill deed ons even twijfelen. Uiteindelijk kozen we veiligheidshalve voor een pizzeria, om de hoek van het hotel.