De IJsland Saga

De kokende modderpotten van Hverarönd

Hverarönd

We verblijven de komende dagen nabij de bergpas Námaskarð. Het guesthouse ligt naast het Mývatn-meer, dat toepasselijk het ‘muggenmeer’ wordt genoemd. Grote zwermen dansmuggen zoemen hier rond. Gelukkig steken ze niet, want anders was het ondoenlijk om hier lang te verblijven.

Het gebied is vulkanisch zeer actief. We hebben op korte afstand van ons guesthouse hete bronnen, zwavelvelden, vulkanen en kraters. Sporen van eerdere erupties zijn alom aanwezig. Dat komt omdat we ons midden in het Krafla vulkanische systeem bevinden. Tussen 1975 en 1984 zijn hier diverse aarbevingen en 9 vulkaanerupties geweest.

Het kleine plaatsje Reykjahlíð dat op twee kilometer afstand van ons guesthouse ligt, beleefde in de vroege jaren 80 bange tijden. De lava kwam gevaarlijk dicht bij het dorpje. Vlak voor het kerkje kwam de lavastroom pas tot stilstand.

We gingen een kijkje nemen en inderdaad ligt tot slechts een paar meter van de kerk vers gestolde lava. Andere huizen waren eveneens bijna verzwolgen door de kolkende steenmassa. Dat het een recente uitbarsting was geweest, roken we nog aan de zwavellucht die er nog steeds hangt.

De kokende modderpotten van Hverarönd zijn ook een overblijfsel van de vulkanische activiteit in het gebied. In het rode vulkanische zand liggen solfataren, fumarolen en stoompluimen.

Het is een bizar gezicht om kokende stoom zo uit de grond te zien ontsnappen waarop je loopt. De temperatuur van het water is onder de grond meer dan 200 graden celcius. Bovengronds meet het kwik tussen de 80 en de 100 graden.

Aan de andere kant van de Námaskarð-pas wordt geothermische energie gewonnen uit de aardwarmte. Hier is een klein meertje aangelegd waarin het zwavelhoudende water een heel helder blauw is. Hoewel het uitnodigt erin te zwemmen, wordt je met klem verzocht dit niet te doen.

Sommige van de bergen in de buurt geven ook stoom af. We beklommen er één om de rookpluim van dichtbij te bekijken. De zwavelhoudende ondergrond lijkt onvruchtbaar. Maar wie er oog voor heeft kan onder die rook, in het zwarte vulkanische zand alweer kleurrijke bloemetjes zien groeien.

Mobiele versie afsluiten